Cel projektu
w odniesieniu do przedmiotu programu
„Nauka dla Społeczeństwa II”
Celem projektu w odniesieniu do przedmiotu programu jest opracowanie działań wspierających czynności profilaktyczne podejmowane w chowie drobiu z uwzględnieniem zrównoważonej produkcji o wysokim statusie bezpieczeństwa dla ludzi, zwierząt i środowiska, a także podwyższanie świadomości otoczenia społeczno-gospodarczego w aspekcie dobrych praktyk bioasekuracyjnych w produkcji rolno-spożywczej, w tym drobiarskiej. W ramach celu głównego wyróżnić można cele szczegółowe:
CELE BADAWCZE SZCZEGÓŁOWE
Efektywność produkcji drobiu oraz cechy jakościowych surowców drobiarskich stanowią pośredni wskaźnik dobrostanu i bioasekuracji. Chów drobiu charakteryzujący się wysokim poziomem efektywności i dobrej jakości surowcami świadczy o wykazywaniu potencjału genetycznego ptaków poprzez zachowanie optymalnych warunków środowiskowych w budynku inwentarskim. Warunki środowiskowe powinny uwzględniać status zoohigieniczny.
Status zdrowotny drobiu uzależniony jest od jakości ptaków, a przede wszystkim od warunków środowiskowych, które należy zapewnić. Niski poziom bioasekuracji na fermach może wpływać na obniżony poziom zdrowia drobiu. Zastosowanie zaawansowanych badań genetycznych i biologii molekularnej pozwala na ocenę oddziaływania środowiska produkcyjnego na zdrowie ptaków. Badania uwzględniają relację między cechami genetycznymi a środowiskiem bytowania ptaków (epigenetyka).
Materiał ściołowy stanowi fundament bytowania ptaków w budynku inwentarskim. Jego jakość, cechy fizykochemiczne mają wpływ na dynamikę rozwoju drobnoustrojów, które mogą stanowić wektor dla pasożytów, bakterii czy grzybów i wirusów. Złej jakości ściółka może wpływać na poziom bioasekuracji na fermach, dlatego też podjęcie szerokiego spektrum badań stanowi istotę dla otoczenia produkcyjnego. Status mikrobiologiczny ściółki, a także analiza występowania stawonogów, które są powszechnie znanym problemem w środowisku produkcji zwierzęcej pozwalają na określenie problematyki i podejmowanie działań sanityzacyjnych, w celu podniesienia komfortu utrzymywanego drobiu i jego statusu zdrowotnego.
CELE PROJEKTOWE SZCZEGÓŁOWE
Celem projektu jest popularyzacja wiedzy wśród producentów drobiu, uwzględniając fermy wielko- i drobnotowarowe oraz podmioty kształcące kadry w zakresie produkcji zwierzęcej, na temat znaczenia bioasekuracji oraz czynności wspierających bezpieczną produkcję.
Celem projektu jest implementacja stosowania suchej sanityzacji glinokrzemianowej jako techniki wspierającej zrównoważoną produkcję rolniczą, wpisującą się w strategię Europejskiego Zielonego Ładu.
Celem projektu jest podwyższenie efektywności współpracy nauki z otoczeniem społeczno-gospodarczym poprzez udostępnianie wyników badań, know-how, promowanie dobrych praktyk bioasekuracyjnych z uwzględnieniem wsparcia wielko- i drobnotowarowej polskiej produkcji drobiarskiej.
Powyższe cele projektowe szczegółowe pozwolą na budowanie współpracy między Uczelnią a podmiotami działającymi w sferze społeczno-gospodarczej, uwzględniając producentów i właścicieli gospodarstw zajmujących się produkcją rolno-spożywczą, szczególnie drobiarską, w skali drobno- i wielkotowarowej, a także szkolnictwo kształcące kadry w branży rolnej, nauczycieli i studentów uczelni wyższych, szczególnie na kierunku zootechnika lub pokrewnych. Badania zaplanowane w projekcie mają również wesprzeć osiągnięcie założeń projektowych, których celem jest opracowanie i wdrożenie rozwiązań służących wspomnianym podmiotom w aspekcie świadomości i zrozumienia dobrych praktyk bioasekuracyjnych oraz możliwości stosowania naturalnych rozwiązań w postaci suchej sanityzacji glinokrzemianowej (know-how). Proponowane stosowanie suchej sanityzacji glinokrzemianowej jest jednym z narzędzi wspierających dobre praktyki bioasekuracyjne oraz odpowiedzialną i zrównoważoną produkcję. Te działania pozwolą na popularyzację nauki w zakresie bezpiecznej produkcji zwierzęcej i wdrażanie wspomnianych praktyk zarówno przez producentów i właścicieli gospodarstw zajmujących się produkcją rolno-spożywczą (drobiarską), a także u młodych ludzi kształcących się w instytucjach branżowych. Działania mają na celu kształtowanie świadomości wpływu bezpieczeństwa produkcji drobiarskiej na ludzi, zwierzęta i środowisko.
