Projekt
TYTUŁ PROJEKTU
Naturalnie bezpieczna produkcja drobiarska – dobre praktyki bioasekuracyjne i zrównoważona produkcja
NUMER PROJEKTU
NdS-II/SP/0516/2024/01
TERMIN PROJEKTU
21.03.2024 roku do 21.03.2027 roku
WARTOŚĆ PROJEKTU
1 000 000,00 zł
Projekt finansowany ze środków budżetu państwa, przyznanych przez Ministra Edukacji i Nauki w ramach Programu „Nauka dla Społeczeństwa II”
INSTYTUCJA FINANSUJĄCA
OPIS SZCZEGÓŁOWY PROJEKTU
Rola Polski w produkcji drobiarskiej w UE i wyzwania dla sektora
Drobiarstwo w Polsce jest dynamicznie rozwijającym się sektorem produkcji rolno-spożywczej. W Unii Europejskiej Polska przoduje w odchowie kurcząt rzeźnych i zajmuje czołowe miejsce w produkcji jaj spożywczych pozyskiwanych od kur nieśnych. Intensyfikacja i obecna sytuacja tych sektorów produkcji stawia przed producentami i właścicielami ferm oraz gospodarstw wiele wyzwań. Produkcja drobiarska wymaga przestrzegania ściśle określonych zasad pod względem efektywności utrzymania ptaków oraz jakości uzyskiwanych produktów, takich jak mięso i jaja spożywcze.
Bezpieczeństwo, odpowiedzialność i zrównoważenie produkcji w kontekście europejskich regulacji
Ważnymi aspektami, oprócz ilościowych i jakościowych cech żywca i surowców, są bezpieczeństwo, odpowiedzialność i działania na rzecz zrównoważenia produkcji. Wymogi Unii Europejskiej określają zasady bezpiecznej produkcji zwierzęcej, uwzględniające dobrostan człowieka i środowiska, co jest istotnym elementem Europejskiego Zielonego Ładu. Dobre praktyki produkcyjne mają znaczący wpływ na wyniki chowu drobiu. Coraz większą uwagę społeczno-gospodarcze otoczenie poświęca także takim zagadnieniom, jak dobrostan ptaków oraz bioasekuracja.
Trudności branży i znaczenie bioasekuracji
Ostatnie lata były wyjątkowo trudne dla sektora drobiarskiego z uwagi na grypę ptaków, która dotknęła wiele gospodarstw i ferm, co skutkowało koniecznością utylizacji licznych stad. Zróżnicowanie gospodarstw pod względem wielkości wymaga indywidualnego podejścia do norm i zasad bioasekuracji, które są kluczowe dla ochrony przed chorobami przenoszonymi przez dzikie zwierzęta czy ptaki. Bezpieczeństwo i higiena osób przebywających na fermach, wraz z wieloczynnikowymi aspektami dobrych praktyk bioasekuracyjnych, wywierają wpływ na konieczność podjęcia działań mających na celu podniesienie świadomości oraz analizę wiedzy na temat możliwości prostych rozwiązań i wykorzystania znanych narzędzi oraz technik bioasekuracji.
Trendy w badaniach naukowych i wykorzystanie glinokrzemianów
W badaniach naukowych pojawiają się nowe trendy dotyczące wykorzystania różnorodnych substancji, czynników i metod mających wpływ na bezpieczeństwo produkcji. W poszukiwaniu naturalnych metod, uwagę zwraca się na glinokrzemiany, które dzięki swoim właściwościom, takim jak zdolności adsorpcyjne, neutralizacja gazów szkodliwych czy absorpcja wody, mogą stanowić narzędzie do suchych sanityzacji. Różne rodzaje glinokrzemianów były już stosowane w żywieniu zwierząt, jako filtry czy dodatki zootechniczne, przy czym wykazano ich korzystny lub neutralny wpływ na efektywność produkcji oraz zdrowotność zwierząt.
Ściółka w produkcji drobiarskiej jako pole do badań
Materiał ściołowy, wykorzystywany często w produkcji drobiarskiej, jest biologicznym materiałem zawierającym substancje odżywcze, który pod wpływem temperatury i zanieczyszczenia pomiotem staje się wilgotny. Warunki te sprzyjają namnażaniu się mikroorganizmów, w tym E. coli, Salmonelli czy Campylobacter, a także pasożytów, które mogą być wektorami chorób i przyczyniać się do dyskomfortu ptaków. Dążenie do eliminacji lub ograniczenia ich populacji to istotny obszar działań badawczych oraz społeczno-gospodarczych, mający na celu zapewnienie bezpieczeństwa drobiu. Ocena występowania drobnoustrojów i stawonogów oraz próby ograniczenia ich populacji poprzez suchą sanityzację to działania, które mogą przyczynić się do poprawy efektywności produkcji, zdrowotności drobiu oraz jakości pozyskiwanych surowców.
Cel projektu
Celem projektu jest opracowanie działań wspierających czynności profilaktyczne podejmowane w chowie drobiu z uwzględnieniem zrównoważonej produkcji o wysokim statusie bezpieczeństwa dla ludzi, zwierząt i środowiska poprzez zastosowanie techniki suchej sanityzacji glinokrzemianowej w produkcji kurcząt rzeźnych i kur nieśnych, a także podwyższanie świadomości otoczenia społeczno-gospodarczego w aspekcie dobrych praktyk bioasekuracyjnych w produkcji rolno-spożywczej, w tym drobiarskiej.
